BAYAT POST

Yuh diyorum artık kendime, 23 Nisan'a ait post'u 15 Haziranda giren başka bir bloggar daha varmıdır acep? :)

He yazma çok mu önemli de diyebilirsin. Evet insanlık için önemsiz olabilir ama benim için büyük bir gündü o nedenle buraya not düşmem şart :P

Çalışmamanın nimetlerinde faydalandığım zamanlara denk gelen 22 nisan günü kardeşim "abla hadi kuzen'e gidelim" dedi. Bahsettiği Gebze'de oturan, eşi yurtdışı taşımacılığı yapan teyze kızı.
Bana da zaten gezme olsun, bu akşam kalır yarın da döneriz diye düşünerek akşam üstü kuzenin evine attı kendimizi.

Aslında kız kardeşime OK derken aklımda başka hinlik vardı :D Muko'mun Gebze KO-MEK'de hocalık yaptığını ve o gün sergisi olduğunu biliyordum. Gitmekteki en büyük amacım ona sürpriz yapmaktı. Gece çocukları uyutup 3,5-4'e kadar sohbet ettik, kimi güldük kimi hüzünlendik. Biz daha kafalarımızı yastığa yeni koymuşuz gibi derin uykudayken evin içinde bir telaş başladı. Saat 6:00 da uyanıp gösteri için hazırlanan ilköğretim 6. ve 7. sınıf öğrencisi iki cadı bizi saat 6:30 da ayağa dikti :)

Staddaki birbirinden güzel gösterileri izledikten sonra Muko'mun sergisinin yapıldığı yer olduğunu bilmeden serginin yapıldığı mekan'ın yanından elimizi kolumuzu sallayarak eve ulaştık. Bir gün önceden Muko'mu arayıp serginin nerede olduğunu bana tarif etmesini, gebzede oturan kuzenlerimin sergisini görmek istediğini söyledim. O sırada durakta olup benim söylediklerimi çok net anlayamayan muko'm üzgün bir şekilde "kuşuuum ben yarın sergide değilim, izinliyim ama dur sana yerin ismini söyleyeyim" deyince bütün planım güme gitti. Ertesi gün tekrar arayıp "Başlatma yerinden tarifinden be, sen olmazsan ne yapayım ben sergiyi :P, kuzen falan hikaye ben geldim gebzedeyim" dedim Şaşkına dönen muko'm beni önce bir güzel kalayladı sonra da "kaybolma bir yere" dedi :)

Sürpriz elimde patladı ya bu durumda bana da oturup muko'mu beklemek düştü :P

Dışarıda oynayan Ömer Talha'mı da yanına alan güzel arkadaşım hiç üşenmeden 45 dk. lık yolu çekip yeniden sergisinin olduğu yere geldi.

Allahıma bin şükür blogum vazsıtası ile tanıdığım diğer dünya tatlısı insanlar gibi ilk görüşde sıkı sıkı sarılıp, lütfen bir daha görüşelim diye ayrıldığım özel insanlardan birisi ile daha tanışmış oldum böylece. Kuzenin evine gidip yola çıkma hazırlığımız arasına sıkıştırdığımız 1 kahve içimlik kısacık ama sıcacık sohbetin ardından kuzumu evine yolcu edip biz de evimizin yolunu tuttuk.

Vedalaşma esnasında son anda aklıma gelip fotoğraf makinemi kardeşimin eline tutuşturmasam o güne ait bir hatıramız olmayacaktı be Muko'm :)

Canım benim iki arada bir derede eli kolu dolu gelmiş, bana AVON'dan çok güzel ciciler, kızıma iğne oyası harika bir taç (en kısa zamanda fotoğrafını ekleyeceğim) getirmişti ki hala her kullandığımda gülümseyerek kulaklarını çınlatıyorum :)