BİZ BİZ İDİK, ÜÇÜMÜZ DE PİR İDİK

Tamam uzun uzun yazamıyorsak elimiz de hepten armut toplamıyorya canım :)

Kısa kısa yazarız biz de :P

Annemin "evim artık bana küçük geliyor, 1 gönderdiğim çocuğum 3-4 oldu, mahallenin eski tadı kalmadı" bıdı bıdıları sonunda ilgili yere ulaştı ve bahçe içindeki iki katlı (artı içi yapılmamış 3. kat) evini kiraya verip daha denize yakın, daha merkezi, daha yüksek katlı ve daha büyük bir eve taşındı.

Uzun (hem de çoook uzun) zamandır hayatında toplu bir temizliğin hayallerini kuran benim için bu ani değişiklikler sanki bir işaret gibiydi. Son zamanlarda yaşananların benim tahammül sınırımın son noktasını dürtüklemesi ile birlikte bir yandan iş bir yandan da anneme yakın ev arayışına girip, hayatta tek başına koşturmanın olası bütün zorluklarını sırtıma yükleyerek önce 3 aydır gayet keyifle çalıştığım işimi sonrasındaysa çocuklarım ve bana yetebilecek şirinlikte, balkonu kocaman, manzarası idare eder, anneme yakınlığı gayet yeterli bir ev buldum.

Tesisatların üzerime alınması, iletişim bilgilerimizin yenilenmesi, taşınma, yerleşme, temizlik derken hayatımın en koşturmacalı, en yorucu ama en MUTLU, KEYİFLİ, HUZURLU vs KENDİNE GELMİŞ zamanlarını yaşadım.

İlk gece kendi odalarında uyuyan meleklerimin nefesini dinledim, kendi odamın aydınlığını izledim, salonumun küçüklüğüne şaştım, mutfağımda pişireceklerimin hayalini kurdum, gecenin ilerleyen saatlerine kadar balkonumun keyfini çıkarttım. Ve işte dedim, BAŞARDIM...

Kendimle gurur duydum, çocuklarımla gurur duydum, ailemle gurur duydum, VE HEPSİ İÇİN ALLAHIMA MİLYONLARCA KEZ ŞÜKRETTİM.

İŞte şimdi bu tek başına herşeye yetişmeye çalışmanın yorucu ama huzur dolu keyfini çıkarttığım günler yaşıyorum. (Rabbim ağzımızın tadını bozmasın inşallah)

Saat 9 da başlayan mesaim öncesi 8:15 gibi evden çıkıyorum, 15 dk yürüyor 30 dk minibüsle yol yapıyorum. 18:00'e kadar sakin bir çalışma gününün ardından eve gidip koşu için üzerimi değiştiriyorum, 1 saatlik adalar manzaralı, yosun kokulu miss gibi bir koşunun ardından eve gelip hızlandırılmış bir duş alıyor ve kızıma gidiyorum. Hafta içi her akşam görüyorum kızımı ama geceleri annemde kaldığı için sadece hafta sonları saçlarını koklayarak uyuyabiliyorum :/

Yaşları ilerledikçe geçirdiğimiz her günün, her saatin benim için daha bir anlam kazandığı anne ve babamla akşam yemeğimizi yiyor, çay sohbetlerimizi yapıyor, bazı akşamlar meleklerimle evimizin yakınındaki park'a inip komşularımızla sohbet ediyor, melek kızımı kendim uyutuyor ve 11:00-11:30 gibi oğluşumla evimize geçiyoruz.

Beş günlük bu rutinin ardından hafta sonu iki gün tamamen meleklerimle bana kalıyor. Uzuun süren balkon yada sahil kahvaltılarımız, yürüyüşlerimiz, park seanslarımız, arkadaş buluşmalarımız, alışveriş turlarımız, deniz kaçamaklarımız, vs.

Kısa yazacaktım değil mi? :) Nasıl da yazasım varmış da, şu sayfayı açıp karşısına geçmeye üşenirmişim :) Tamam tamam bundan sonra biriktirmeyeceğim :P