CUMA, ERTESİ VE PAZAR

Evet 17 Şubat meleğimin doğumgünüydü ama bir gece önce arayan dayımız hafta sonu Türkiyeye geleceğinin müjdesini verdi ve kutlamayı onsuz yapmamamızı rica etti. Canımın parçası 3 senedir Viyanada okuyor, 3,5 aydır görmemişiz, deli gibi de özlemişiz kırılır mı? Kırılmaz...

Kırılmaz kırılmasına ama tüm gün "bugün senin doğum günün" diye doldurulan melek akşama pasta beklemez mi? E bekler...

Bu durumda kutlamayı hafta sonuna erteleyen anne minik meleğine de bir "pembe pasta" almadan eve gidemez :)

Önce koştur koştur bir yemek masası alışverişi, sonra tek ayak üzerinde akşam yemeği, peşinden kızkardeşin çürük 2. diş çekimi, oğluşun süt diş çekimi işlemleri için Diş Hekimi ziyareti ve eve varış :/

Yoğun bir hafta ve yoğun bir hafta sonu geçirdim. Cuma günü izinli olup evde 25 kişilik bir hatun grubu ile Cuma Okuması gerçekleştirdik. Annem ve arkadaşları harika bir kuran ziyafeti çektiler bize, ben de onlara pide ziyafeti :)

Varlıklarına her zaman şükrettiğim çok değerli insanlar var hayatımda, onlardan biri de papatyamdır. Bu sayfalarda sık sık adı geçmektedir :) Ama ne zaman bir şey soracak olsam, azıcık içim daralıp bir soluk alacak olsam ya telefonun diğer ucundadır ya yanı başımda. Perşembe günü de yine aynısı oldu. Sevgili Aysultan ve Papatyam'a "kızlar yarın'a ikram edecek tatlı önerin bana" diye yazdım. Sevgili Aysultan dışarıda olduğunda mailimi geç görmüş, papatyam döndü hemen, "abla şekerpare yap" diye.

Bennnnn :)) Hemde bana diyor bunu :)

Dalga geçiyor sandım, "ben senmiyim kızım, kolay birşey söyle" dedim :)

"Abla valla kolay sen bile yapabilirsin" dedi :P

Gaza geldim ya :) eve giderken verdiği listeden eksiklerimi tamamladım ama hala yapacağıma inanmıyorum, 2. bir alternatif düşünüyorum, ezbere bildiğim tatlılardan :)

Malzemeleri aldım eve gittim, annem sordu ne iş diye, "şekerpare yapacakmışım" dedim :) O bile inanmadı, valla böyle şüpheli şüpheli baktı bana :P "Hazır mı alsaydık ki "bile dedi :P Annemin en sevdiği tatlıdır kendileri (ki hatta yediği tek tatlıdır da) ama hep kıvamını tutturmanın zor olduğunu duymuş bu güne kadar da hiç denememiştim, hele ki çoğunluğunu tanımadığım 25 hatun'a ikram etmek...Tam delilik :)

Ama yok aldım ya gazı, kim tutar beni :P Millet akşam yemeği yerken ben mutfakta harıl harıl hamur yoğuruyordum. 3 kaşık bundan, 2 bardak şundan :) ha bu arada hattın diğer ucunda da Papatyam :)) Tarifi verdi de kurtuldu mu sandınız, yok yaa :P Neyse acıdım da işin sonuna kadar esir etmedim onu, sadece 1-2 soru o kadar :)


2 tepsi şekerpare için bunca laf ettim ya yuh bana :)

Neyse işte, peşimde dolaşan 3 küçük pisiciğin sabırsızlanmasına rağmen ağır ağır tatlılarımı pişirdim, şerbetledim, soğuttum ve her zaman damak tadına güvendiğim babamın karşısına dikildim. Kendim yemeye cesaret edemiyorum ama :))


Babamdan onay alınca bu sefer anneme gittim, o da "beklediğimden iyi olmuş, hazır almaktan vaz geçtim tamam :))" dedikten sonra mutfağa bir gittim ki bizim canavarlar tepsinin başında :))

Çok keyifli ve sorunsuz bir cuma, (bol bol da şekerpare tarifi yazarak geçen bir cuma tabii :P)

bol gezmeli epeyce yorulmalı bir cumartesi ve full temizlik bol uyku içerikli bir pazardan sonra işte yine yeniden iş başındayım.

Şu sıralar farklı bir telaş içinde olduğumdan hafta içi mesai saatleri daha bir değerli benim için ama bunu daha sonra yazacağım.


NOT 1: Pek sevgili kardeşceğizim hafta sonu gelme planını bu gün'e alınca kuzumun doğumgünü kutlaması da sarkmış oldu, aman çaktırmayın :) O her günü doğumgünü sanıyor :))

NOT2: Bu eteği ben ördüm :) Annemler bir süredir bende kalıyor ya, akşam yemeği, yemekten sonra kızımı görmek için koştur koştur anneme gitme derdim yok ya, eee boş duranı da Allah sevmez :)

NOT3: Bu üçayaklı şirin şey de perşembe akşamı USB kablo, flash bellek vs almak için girdiğim bir elektronik marketten sepetime düşen, çantamın vazgeçilmezidir :)